Gazeteciliğin değişmeyen altın kuralı vardı hani… 5N1K. Kim, nerede, ne zaman, nasıl, neden, ne? Eskiden bir olay bu sorularla çözülürdü. Haber yazılır, hukuk devreye girer, adalet terazisi çalışırdı. Eskiden…
Şimdi sistem güncellendi. Yeni sürüm yüklendi: 5N1K + 1H O H çok kritik: Hangi taraftansın?
Artık bir olay olduğunda savcıdan önce bu soruya bakılıyor. Hatta bazı dosyaların kapağında yazıyor gibi: “Fail: Bizden mi, Onlardan mı?”
Gazeteci suç mu işlemiş? Dur bir bakalım… Bizdense “ifade özgürlüğü”, onlardansa “örgüt şüphesi”.
Belediye başkanı mı yakalanmış? Bizdense “algı operasyonu”, onlardansa “suçüstü”.
STK, bürokrat, sanatçı, sporcu ya da iş insanı mı? Bizdense “değerli insan”, onlardansa “zaten belliydi”.
Aynı suç… Aynı kanun… Farklı sonuç…
Bu ülkede adalet terazisi artık hassas değil, taraftara duyarlı çalışıyor. Sağa yatarsa dosya kapanıyor, sola yatarsa tutuklama çıkıyor.
Hukuk kitapları da sadeleşti bu arada. Kalın ciltlere gerek yok. Tek sayfa yeterli: Madde 1: Bizdensen sorun yok. Madde 2: Değilsen zaten sorun sensin.
Adamına göre ihale,
adamına göre atama,
adamına göre kredi,
adamına göre af…
Bir tek adamına göre adalet yok diyorduk ki… O da varmış meğer.
Sebep mi? Çok basit. Koltuk sallanıyor. Güç elden gidebilir. Ve korkan iktidar, hukuku severek değil kullanarak uygular.
Oysa halkın talebi çok net: Lüks değil, imtiyaz değil, torpil hiç değil.
Sadece şunu istiyor: Suçun rengi olmasın. Failin partisi sorulmasın. Adalet gözünü bağlasın, göz kırpmasın. Ama bizde adaletin gözü bağlı değil, bir gözü açık… O da “Hangi taraftansın?” diye bakıyor. Gülüyoruz ama komik değil. Çünkü mizah bittiği yerde, adaletsizlik başlıyor
